Bakteriobójcze nanorurki węglowe
14:35
Thu, 30 August 2007
Pojedynczościenne nanorurki węglowe o nieskazitelnej czystości wykazują silne właściwości bakteriobójcze dzięki niszczącej komórki perforacji błony otaczającej bakterię. Te właściwości mogą być wykorzystane w przyszłości przy projektowaniu nowych metod walki z drobnoustrojami, donosi "Langmuir".
- Nowoczesne nanomateriały utworzone w oparciu o atomy węgla, między innymi nanorurki czy fullereny, wykazują niespotykane właściwości optyczne, magnetyczne, termiczne, mechaniczne jak i chemiczne wynikające w prostej linii ze stopnia rozdrobnienia i nanostruktury syntetyzowanego materiału - mówi profesor Menachem Elimelech z amerykańskiego Yale University.
Pojedynczościenne nanorurki węglowe (SWNTs - ang. single-walled carbon nanotubes) to nic innego jak zwinięte w rulon płaszczyzny utworzone z atomów węgla.
Amerykańscy naukowcy, których prace koordynowała prof. Menachem Elimelech z Yale University, odkryli nowe, bakteriobójcze właściwości super czystych pojedynczościennych nanorurek węglowych o bardzo małych rozmiarach (średnica pojedynczej nanorurki miała około 1 nanometra, gdzie nanometr to miliardowa część metra).
Eksperymenty polegały na hodowli bakterii Escherichia coli wraz z super czystym węglowym nanomateriałem, uzyskanym po bardzo dokładnym oczyszczeniu nanorurkowego materiału przy zastosowaniu odpowiedniego typu katalitycznych metod czyszczących.
W trakcie badań okazało się, iż metodami tradycyjnymi stosowanymi w mikrobiologii (hodowla 24 godzinna w 37 stopniach Celsjusza na standardowej pożywce mikrobiologicznej) nie można określić zmian ilości komórek jaka zaszła w reaktorze hodowlanym. Wyniki testów jednoznacznie wskazywały, iż komórki Escherichia coli po hodowli z SWNTs przestały żyć.
Bardziej nowoczesne metody analityczne, w tym analizy aktywności metabolicznej, potwierdziły wcześniejsze wyniki oraz wykazały dużą koncentrację DNA bakteryjnego w roztworze, w którym prowadzona była hodowla.
Według prof. Menachem Elimelech, bakterie w kontakcie z pojedynczościnnymi nanorurkami bakteryjnymi miały niszczone powłoki zewnętrzne, oraz perforowane błony komórkowe, w wyniku czego do zawiesiny hodowlanej wydostawał się kwas dezoksyrybonukleinowy (DNA), a komórki przestawały żyć.
Nowoodkryte właściwości nanorurek węglowych mogą być przydatne w przyszłości przy projektowaniu nowoczesnych filtrów antybakteryjnych. Z drugiej strony sugerują niezbędną ostrożność w kontakcie z nanomateriałmi, gdyż te będąc nadal nie poznanymi mogą być niezwykle niebezpieczne dla zdrowia ludzi oraz środowiska naturalnego.
Skomentuj
Aby zamieścić komentarz, proszę włączyć JavaScript - niestety roboty spamujące dają mi niezmiernie popalić.
Komentarze czytelników
Nie ma jeszcze żadnych komentarzy.
